อันธรรมดาคนตาบอดหัวดื้อ
ย่อมปฎิเสธดวงอาทิตย์  ดวงจันทร์
เพราะถือว่าตนเองมองไม่เห็น  แสดงว่าไม่มี
ส่วนคนตาดี มองเห็นดวงจันทร์ยามค่ำคืนสุกสว่างเย็นตาเย็นใจ
เห็นดวงอาทิตย์สาดส่องแสงสว่างเจิดจ้าแจ่มใสอยู่ทุกวี่วัน
เหตุฉะนี้ ! เราจะเชื่อใครดี ระหว่างคนตาบอดกับคนตาดี

เฉกเช่นเดียวกับเรื่องนรกสวรรค์
ซึ่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งแทงตลอดด้วยพระองค์เอง
ส่วนสามัญปุถุชนผู้มืดบอดด้วยอวิชชาหลงติดในเหยื่อกามคุณ
มองไม่เห็นนรก-สวรรค์
เพราะตนเองไม่สามารถเห็นได้  จึงสรุปว่า นรก-สวรรค์ ไม่มี
การตัดสินเช่นนี้ ถูกหรือควรประการใดเล่าท่านผู้เจริญ




การไม่ทำบาปทั้งปวง
การทำกุศลให้ถึงพร้อม
การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ
นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

          'อานนท์ ! เราได้เคยบอกเธอไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า  บุคคลย่อมพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ที่พึงพอใจเป็นธรรมดา  จะหวังให้ได้ดังใจเสมอไปย่อมไม่ได้  สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วย่อมมีการสูญสลายเป็นธรรมดา  จะปรารถนาว่าอย่าต้องทำลายเลยย่อมเป็นไปไม่ได้...'

           ทั้งคนหนุ่มคนแก่  ทั้งพาลและบัณฑิต  ทั้งคนรวยและคนยากจน  ล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตายเหมือนภาชนะดินทุกชนิดย่อมมีการแตกเป็นที่สุด  ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายก็เช่นกัน  มีความตายเป็นที่สุด
 
           วัยของเราแก่หง่อมแล้ว  ชีวิตของเราน้อยนัก  เราจำเป็นต้องละท่านทั้งหลายไป  เราได้ทำที่พึ่งของเราไว้เรียบร้อยแล้ว  ขอเธอทั้งหลายจงเป็นผู้ไม่ประมาท  มีสติ  มีศลีดี  มีจิตใจมั่นคง  คอยรักษาจิตของตนให้ดี  ผู้ใดไม่ประมาทในธรรมวินัยนี้  ผู้นั้นจักละการเวียนว่ายตายเกิดพ้นทุกข์ได้แน่นอน

                                                                          พระพุทธพจน์